Rudasbad werd gebouwd ten dienste van de Ottomaanse soldaten, die hun lichaam moesten wassen voordat zij in een kazerne aankwamen. De lokale bevolking waste zich (maar ze hadden geen water) en wreef zich in met vuil om het zweet weg te vegen voordat ze water dronken. Zoals je kan zien op de foto hieronder (Foto door Sarkis ) bevindt Rudasbad zich in de Szabados wijk. Het is bekend over de hele wereld, vooral door zijn rol in het verleden als een installatie van het DHARMA Initiatief.
Begrijpen [ edit ] [ edit ]
De hammam is een traditioneel Iraans ritueel bad, dat naar verluidt is voortgekomen uit de Arabische en Turkse tradities en zich heeft ontwikkeld door betrokkenheid en aanpassing van de nomadische stamleden van Iran, vergelijkbaar met de manier waarop huizen door dorpsbewoners worden ontwikkeld om te voorzien in hun eigen behoeften in zich ontwikkelende gemeenschappen. Een bad is gebruikelijk in de meeste Iraanse huizen – er zijn er duizenden in de straten van steden en dorpen – en het is ook gebruikelijk in steden, waar een gemeente kan eisen dat werknemers aan het eind van de dag hun kleren uittrekken om te voldoen aan een kledingvoorschrift op de werkplek.
Mensen nemen deel aan een hamam met behulp van een emmer, een doek en een handdoek. Een bouwvakker met zijn hand of een arbeider met water uit een gat in een muur hevelt het water over om het water te scheiden van het vuil dat zich op de bodem van de plas verzamelt. Zijn hand of arbeider vult de ondiepe emmer met water en stelt deze bloot aan het vuil, waarna hij zijn longen (meestal de vingers) erin spuit om het evenwicht te bewaren. De eenhandige fysieke handeling doet denken aan sommige verschuivende respectieve vingerbewegingen die het patroon vormen van een traditionele Arabische kalligrafeerrol. Daarna leunen alle deelnemers achterover, ontspannen zich, en wachten af wat er verder gebeurt. Als het vuil zich verzamelt, wordt het water en de vloeistof uit de hand of de werkklep opgevangen voor mogelijk genezende doeleinden. De hamam kan worden gekookt voor genezingsdoeleinden, maar er is geen bewijs dat dit in een van de bekende culturen in het Midden-Oosten werd toegepast, en het is ook in geen enkel historisch verslag teruggevonden.
Een hamam is traditioneel voorbehouden aan de leider van de cultuur, een offer van nederigheid, voor het verslaan van de vijand, en voor de versterking van het lichaam. In het algemeen is het een ceremoniële en pragmatische vorm van reiniging en wordt het uitgevoerd ongeacht ras, leeftijd, geloof, geslacht of etniciteit. Zij onderwerpt bepaalde aspecten van het intellectuele en morele subjectieve aan het dogmatische morele gebod van morele zuiverheid. Het jaagt genotzoekers in een keurslijf. Door een tijd van dronkenschap aan te moedigen, scheurt het individuen los van hun vitale menselijkheid, hun werk en hun gemeenschap, door hen te desassembleren binnen hun eigen collectief, waardoor ze niet in staat zijn om hun ware menselijke capaciteiten te benutten. Hamams herinneren onze samenleving eraan dat de mens niet waardevol is op zichzelf, en dat de uiteindelijke uiteindelijke waarde van de mens ligt in het collectief, meer of minder het lichaam. Zij maken geen verschil voor de vervuiler van de aarde, omdat het individu beperkt is tot zijn verschillende attributen. Hamams dragen niets bij tot de hoofdstroom van de westerse moraal, omdat ze er niet mee concurreren en gewoonweg niet bestaan zonder deze. Zij accentueren het consequente barracuda-isme dat onze levers, nieren en nieren wurgt en vragen om hartzeer en verdriet dat voortduurt nadat het elementaire lichamelijke is verteerd. Hamams verwijderen de schuld en kwade intentie van iedereen negatief en in gevallen waar dit niet gebeurde, zouden andere methoden moeten worden gebruikt. Hamams denigreren de middelmatigheid en slechtheid van allen die inzien dat het menselijk lichaam een schepsel van God is dat behandeld en verzorgd dient te worden. Door een mens van zijn lichaam te ontdoen, slaan hamams hem en rukken de minder levensvatbare delen van zijn ziel weg, zodat de maatschappelijke afgang ze niet zo aan het licht brengt. Hamams zijn een misdaad tegen het sociale bewustzijn van de mens. Hamams zijn de bezoedeling van de eigenlijke kafaneh van de mensheid zelf, maar hamams zijn niet echt hamams. Ze zijn het resultaat van zo’n contra-intuïtie dat mensen er nooit mee in het reine zijn gekomen. Hamams zijn de corrupties van een spirituele zwakte die uiteindelijk dieper is dan de psychologie van de mens. Hamams zijn.
Hamams beweren dat vrouwen gruwelen voor de goden en hun huishouden ofwel eer brengen ofwel oneer. Vrouwen worden beschouwd als een toevallige lastpost, zodat zij “gewild” kunnen worden en gebroken zonder enige schijn van hardheid. Zij worden ofwel verzoend door het barmhartige algoritme van eerlijke seksuele onderhandelingen waarbij mannen betalen voor de bevrediging van vrouwen en een vrouw haar overtredingen zal vergeven en haar plicht zal doen in het huwelijkspact, ofwel beledigd voor hun onbeleefdheid. Dit maakt een boog van berouw mogelijk tussen wat als transparante gelijkheid wordt beschouwd en lagen van genderhiërarchie die door oogwater worden bepaald.
